Στο βιβλίο
Holy Blood, Holy Grail, οι συγγραφείς υποστηρίζουν πως, ενώ ο Πάολι υπήρξε ένας
ανεξάρτητος ερευνητής, οι Σαιντ και Ντελόντ φαίνεται πως ήταν μέλη του Ναού της
Σιών και πως με το έργο τους δεν είχαν την πρόθεση να αποκαλύψουν μυστικά αυτής
της ομάδας, αλλά απλώς ήθελαν να ξεσηκώσουν κύματα περιέργειας, αμφισβήτησης
και μυστηρίου, προετοιμάζοντας το πνευ-ματικό έδαφος στη Γαλλία για τις
πολιτικές και θρησκευτικές επαναστάσεις, που ετοιμάζει για το μέλλον η οργάνωσή
τους. Όσο για τον αρχιεπίσκοπο Λεφέβρ, οι συγγραφείς δεν βρίσκουν κανένα
στοιχείο που να αποδεικνύει τη σχέση του με το Ναό της Σιών. Απορρίπτουν επίσης
όλες τις εξωγήινες υποθέσεις, αντι-καθιστώντας τες με τη δική τους εκδοχή, ότι
δηλαδή η μυστική αυτή οργάνωση κατάγεται από τον Ιησού και την ανεπίσημη γυναίκα
του, τη Μαρία τη Μαγδα-ληνή.
Αξίζει να σημειώσουμε στο σημείο αυτό πως οι
υποτιθέμενες σχέσεις του και της Μαγδαληνής δεν αποτελούν δημιούργημα των
συγγραφέων, αλλά περιγρά-φονται στα Ευαγγέλια των Γνωστικών. Είναι επίσης γνωστό
πως η αποχή από σεξ θεωρούνταν από τους Εβραίους εκείνης της εποχής ως
εκκεντρικότητα.
Τέλος, ο Ιησούς αποκαλείται στα Ευαγγέλια "Ραβί", τη στιγμή που κανείς δεν θα μπορούσε να οναμαστεί έτσι στην αρχαία
Ιουδαία, αν δεν ήταν παντρεμένος.
Όλες αυτές οι απόψεις έχουν συζητηθεί κατά
καιρούς από παρά πολλούς φιλε-λεύθερους χριστιανούς θεολόγους.
Το παράξενο όμως είναι πως, διαβάζοντας κανείς αρχίζει και υποψιάζεται κά-ποια πράγματα. Όπως, παράδειγμα, αν κάποια συγκεκριμένα βιβλία στη Γαλλία προπαγανδίζουν το Ναό της Σιών, δεν θα μπορούσε άραγε και αυτό να έχει τον ίδιο στόχo; Κι άραγε, γιατί συγγραφείς όπως ο Ντε Σαιντ παρασύρονται τόσο πολύ σε ζητήματα, που μοιάζουν να είναι πολύ μακριά από το κυρίως θέ-μα τους; Πρόκειται μήπως για κάποια τακτική παραπλάνησης; Γιατί οπωσδή-ποτε, ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την Αρκαδία δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση με το σενάριο Ιησούς - Μαγδαληνή.
Τέλος, οι τρεις συγγραφείς κατάφεραν να αποκτήσουν μια
αποκλειστική συνέν-τευξη κάποιου μέλους του Ναού της Σιών, ο οποίος μάλιστα
παραδέχτηκε πως ήταν Μεγάλος Διδάσκαλος της οργάνωσης. Ο άνθρωπος αυτός δεν
ήταν άλλος από τον Πλαντάρ ντε Σεντ Κλαιρ, συν-διευθυντή της Επιτροπής της
Δημόσιας Υγείας της γαλλικής κυβέρνησης, από όπου εκδιδόταν το περιοδικό
Circuit.
Στη συνέντευξη ο Πλαντάρ δεν παραδέχτηκε αλλά ούτε και επιβεβαίωσε τη
θε-ωρία τους για την καταγωγή του από τον Ιησού και τη Μαγδαληνή. Όσο για το
θησαυρό του Σονιέρ, εξήγησε πως ήταν "πνευματικής" και όχι "υλικής" φύ-σης και πρόσθεσε πως αυτός "ανήκει στο
Ισραήλ" και θα επιστραφεί εκεί "στον κατάλληλο χρόνο".
Το 1986 οι Μπέιγκεντ, Λίκολν και Λέιγκ εκδίδουν το
Messianic Legacy, ένα βιβλίο που επιχειρεί να υποστηρίξει τη θεωρία τους περί
γραμμής αίματος Ιησού - Μαγδαληνής με πιο πολλές αποδείξεις, οι περισσότερες από
τις οποίες ήταν υποθετικές. Ο Πλαντάρ, εν τω μεταξύ, τους είχε δώσει κάποιες
ακόμη συ-νεντεύξεις, ήταν όμως όλες σκοτεινές και γεμάτες υπονοούμενα. Τέλος,
εντε-λώς ξαφνικά, τους ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να μιλήσει άλλη φορά, επειδή
είχε παραιτηθεί από την θέση του Μεγάλου Διδασκάλου της οργάνωσης. Η πόρτα
λοιπόν είχε κλείσει. Παρ’ όλα αυτά, οι τρεις συγγραφείς, παρακινημένοι από
κάποια μισόλογα του Πλαντάρ, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο Ναός της Σιών δεν
ήταν αποκλειστικά γαλλο-αυστριακής προέλευσης, αλλά είχε πανί-σχυρες
διασυνδέσεις στην Αγγλία και στην Αμερική και συνδεόταν με την τρα-πεζική
βιομηχανία - γεγονός που μας θυμίζει τη θεωρία του Πάολι.
Γι’ αυτούς όμως που βρίσκουν τη διεθνή τραπεζική
συνωμοσιολογία κοινή και τετριμμένη, υπάρχει πάντα η εναλλακτική λύση του Μισέλ
Λαμύ από το βιβλίο του Iules Verne : Initiate et Initiateur. Σύμφωνα με τον
Λαμύ, ο Ιούλιος Βερν ήταν όχι μόνο ο ιδρυτής του Ναού της Σιών, αλλά και ο
ιδρυτής των Νέων Βαυαρών Ιλλουμινάτων και πως ο Ναός δεν ήταν παρά μια
προκατάλυψη των Ιλλουνινάτων. Η πολιτική του Ναού, σύμφωνα με το συγγραφέα,
ήταν σα-φώς "αριστοκρατικο-αναρχική" δηλαδή νιτσεϊκη, γεγονός που
επιβεβαιώνεται από τους χαρακτήρες των έργων του Βερν.
Τέλος, το πραγματικό μυστικό που αποκαλύφθηκε τυχαία
στο Ρεν-λε-Σατώ από τον πατέρα του Σονιέρ ήταν πως η Γη είναι κούφια και πως η
εκκλησία φι-λοξενούσε μια μυστική πόρτα, που οδηγούσε βαθιά μέσα στην Γη
(θυμηθείτε πως τα διηγήματα του Βερν αναφέρονται συνέχεια σε συναφή θέματα).
Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει ο Λαμύ, κανείς δεν έχει βρεί ακόμα τη μυσ-τική
είσοδο σ’ αυτήν την τόσο παράδοξη εκκλησία της Ευρώπης. Φυσικά και η επιγραφή
στην είσοδο του ναού που λέει "Αυτό είναι ένα τρομερό μέρος" ση-μαίνει πάρα πολλά για τους ερευνητές…
Υπήρχαν επίσης πολλές περίεργες λεπτομέρειες στις
ζωγραφικές αναπαραστά-σεις του εσωτερικού της εκκλησίας, όπως, για παράδειγμα,
αυτή που παριστάνει μια ομάδα συνωμοτών… οι οποίοι μετακινούν το Μεσσία από τον
τάφο του μέ-σα στην νύχτα. Ο ίδιος ο Σονιέρ, που όπως έχουμε πεί ήταν ο ζωγράφος
των αναπαραστάσεων, ήταν μέλος της Ερμητικής Αδελφότητας του Φωτός στο Παρίσι,
μιας μυστικής ομάδας που κατά καιρούς φιλοξένησε τον Άλιστερ Κρό-ουλι και τον
Ζεράρ Ανκώς, που με το ψευδώνυμο "Παπύς" έγραψε μερικά από τα
σημαντικότερα βιβλία αποκρυφισμού…
ΠΗΓΗ : ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΟΕ ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου