Απαραίτητο εισαγωγικό σχόλιο από την Κλασσικοπερίπτωση
Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω είναι ίσως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα της οικονομικής τρομοκρατίας και των όπλων τα οποία μεταχειρίζεται και θα μεταχειριστεί στο μέλλον το παγκόσμιο τραπεζοπιστωτικό επιτελείο της "νεώτερης" Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Από αυτά που ισχυρίζεται πιο κάτω ο κ. Σεν κρατείστε βασικά δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι μας ειδοποιεί πως αυτά τα επιτελεία έχουν ήδη αποφασίσει πως δεν μπορούν να κρατήσουν άλλο τα "σκουπίδια" μέσα στο "σπίτι" τους και άρα σύντομα θα μας πετάξουν στην χωματερή των δουλοπαροικιών.
Το δεύτερο είναι ότι κάνει σαφές πως ακόμα εκείνοι που θα μείνουν στην "αυλή του αυτοκράτορα" θα δούν την ζωή τους να κινεζοποιείται ταχύτατα.
Όπως έχουμε γράψει δεκάδες φορές, έφτασε η ώρα που οι κοινωνίες θα ζήσουν σε οικονομικό επίπεδο την γνήσια και ανόθευτη από Κεϋνσιανές προσμίξεις έκφραση του καπιταλισμού.
Σε όλα τα υπόλοιπα η παγκόσμια κυβέρνηση -για χάρη της οποίας γίνονται όλα αυτά- θα εφαρμόσει με απόλυτα τυραννικό τρόπο στους καθημαγμένους από την κρίση λαούς, όλα τα δόγματα της "Νέας Εποχής" τα οποία φυσικά θα της προσδώσουν και την απαραίτητη μεταμφίεση του "μεσσία".
Με απλά λόγια, όλα ήταν προσχεδιασμένα και καλώς μελετημένα και απλώς τώρα ζούμε την εφαρμογή τους.
Αυτά που προχθές φάνταζαν στα μάτια των εραστών του ...πολιτικού ρεαλισμού ως αβάσιμες και ευφάνταστες συνωμοσιολογικές θεωρίες, σήμερα δυστυχώς αποτελούν στοιχεία της πραγματικότητας.
Θα μου πεί κάποιος : "ωραία όλα αυτά, όμως υπάρχει λύση; Τι θα κάνουμε αν μας διώξουν από την ευρωζώνη; Πως θα ζήσουμε χωρίς ευρώ; Πως θα αναπτυχθούμε χωρίς "προστάτες" (βλ. νταβατζήδες);"
Απαντώ με ευθύτητα και χωρίς περιστροφές.
Ναι υπάρχει λύση και μάλιστα μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς να παραβιαστεί κανένας κανόνας της "τέχνης του πολιτικά εφικτού" όπως λένε μερικοί φοβικοί ευρωπαϊστές και κομπλεξικοί ευρωλιγούρηδες.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι η θεωρία του "άσε να δούμε μπάς και καταφέρουμε κάτι" ή το αριστεροδέξιο ευρωνανούρισμα του "βλέποντας και κάνοντας", όχι μόνο δεν παράγει έστω και το ελάχιστο όφελος, αλλά αντίθετα μας φέρνει με ταχύτητα μπροστά στην λαιμητόμο του κ. Σεν και των άλλων ευρω-ατλαντικών δημίων.
Να πάψουμε να τρέμουμε όταν ακούμε για έξοδο από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή, εκτός εάν αυτή επισυμβεί με τους όρους που θέτει ο κύριος με το κολοβό μουσάκι και φυσικά όλη ευρωπαϊκή λυκοσυμμορία στην οποία και αυτός ανήκει.
Να καταλάβουμε πως μέχρι τώρα ακολουθήσαμε λάθος δρόμο, όχι μόνο σε ότι αφορά τις πολιτικές μας επιλογές, οι οποίες έτσι κι αλλιώς αποδείχθηκαν εκ των πραγμάτων τραγικές, αλλά και σε ότι αφορά στα πιστεύω μας, στις κοινωνικές και προσωπικές επιλογές μας και γενικότερα στον τρόπο που διαλέξαμε να υπάρχουμε και να δρούμε ως πρόσωπα.
Εμείς λέμε ότι η μοναδική διέξοδος από αυτό το στρατόπεδο εξόντωσης που μας έμπασαν οι κυβερνήσεις και η συμβατική έως συνένοχη συμπεριφορά των αντιπολιτευομένων (δήθεν) κομμάτων, είναι :
1) H έξοδός μας όχι μόνο από την ευρωζώνη αλλά και από αυτόν τον μαύρο θίασο που ονόμασαν Ε.Ε.
2) H επιστροφή μας στην δραχμή
3) H μονομερής (εκ μέρους μας δηλαδή) διαγραφή του χρέους της Ελλάδας συνολικά και
4) Η χάραξη μιας πολιτικής με πατριωτικό προσανατολισμό τόσο στην οικονομία όσο και στις διεθνείς διακρατικές μας σχέσεις. Μιας πολιτικής όμως που θα αναγνωρίζει επιτέλους ως κυρίαρχο τον λαό και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μυστικών υπηρεσιών, των κρυφών και φανερών οργανώσεων και οργανισμών και γενικά όλων εκείνων των επιτελείων που θέλουν να εξουσιάζουν τα κράτη ερήμην των λαών τους.
Όλα αυτά πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα πρίν μας πετάξουν στην ίδια χωματερή που πέταξαν στο πρόσφατο παρελθόν άλλες χώρες και λαούς.
Πρίν μας κάνουν με την τζίφρα και την συναίνεση της τρικομματικής δικτατορίας μια θλιβερή δραχμοποιημένη δουλοπαροικία.
Είναι λοιπόν μονόδρομος η εξέγερση, η ανατροπή της επικρατούσας κοινοβουλευτικής δικτατορίας, η δημιουργία μιας εθνοσυνέλευσης με ευρεία συμμετοχή του λαού, από την οποία με δημοκρατικές διαδικασίες θα προκύψει μια προσωρινή κυβέρνηση που θα είναι στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, η οποία θα διαχειριστεί με όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου την άρνηση αναγνώρισης του θανατηφόρου και άδικου χρέους, την επιστροφή στην δραχμή και την πορεία της χώρας μας στην αληθινή ανάπτυξη.
Μια ανάπτυξη που έτσι κι αλλιώς θα έλθει άμεσα αφού χωρίς τις αλυσίδες του Μάαστριχτ, της Λισσαβώνας και των άλλων "συμβατικών δεσμών", ο ελληνικός λαός θα μπορεί να εκμεταλλεύεται με δίκαιους και ανθρώπινους όρους τον παραγόμενο στον τόπο του πλούτο.
Δείτε λοιπόν πως έχουν σχεδιάσει το μέλλον μας οι "προστάτες" μας και σκεφτείτε αν είναι αυτό που θέλουμε για μας και τα παιδιά μας.
Για πότε η έξοδος από την Ευρωζώνη;
Ο κ. Χανς Βέρνερ Σεν δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Πρόκειται για τον πρόεδρο του πολυφημισμένου γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (IFO), το οποίο, από καιρό τώρα, υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) παίζει με την φωτιά.
Και παίζει με την φωτιά γιατί η δημιουργία της ευρωζώνης έγινε με μεγάλη ελαφρότητα και χωρίς να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν η παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα. Αναφερόμενος στην ελληνική περίπτωση, ο κ. Χανς Βέρνερ Σεν είναι κατηγορηματικός. Σε συνέντευξή του στην μεγάλη βελγική οικονομική εφημερίδα ‘Les Echos’, η οποία γιορτάζει τα 130 χρόνια κυκλοφορίας της, ο πρόεδρος του IFO τονίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη και να υιοθετήσει εκ νέου την δραχμή.
“Το ελληνικό χρέος είναι τεράστιο”, τονίζει. “Ακόμα και με περικοπές, δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί. Η Αθήνα, που υπερδανείστηκε όταν μπήκε στην ευρωζώνη χωρίς να κάνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δεν πρόκειται ποτέ να βγει από το αδιέξοδο. Θα υποφέρει έτσι για πολλά χρόνια από υψηλή ανεργία και ύφεση, με ό,τι η κατάσταση αυτή συνεπάγεται από κοινωνικής και πολιτικής πλευράς. Είναι λοιπόν σκόπιμο να βοηθηθεί η χώρα να μετατρέψει τα χρέη της σε δραχμές. Για να γίνει η Ελλάδα εξίσου ανταγωνιστική με την Τουρκία πρέπει να υποτιμήσει το νόμισμά της τουλάχιστον 44%. Κάθε άλλη λύση είναι μύθος…
“Η Ευρώπη σήμερα κερδίζει χρόνο απέναντι στο αναπόφευκτο. Δείχνει παντελή έλλειψη θάρρους. Τα διάφορα σχέδια σωτηρίας θα ήσαν χρήσιμα εάν έπρεπε να διαχειριστούμε απλώς την νευρικότητα των αγορών, έχοντας πίσω μας ισχυρές και αποτελεσματικές οικονομίες. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Στην ευρωζώνη... παρατηρούνται θεμελιώδεις διαρθρωτικές ανισορροπίες, οι οποίες ποτέ δεν θα διορθωθούν αν ορισμένες χώρες δεν καταστούν φθηνότερες. Για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους, μισθοί και τιμές πρέπει να μειωθούν. Όμως οι πολιτικοί αρνούνται να δουν κατάματα την πραγματικότητα. Έχουν διαγνώσει μια κακή ασθένεια και την αντιμετωπίζουν με κακά φάρμακα…
“Η ιστορία αυτή θα έχει άσχημο τέλος. Η κοινωνικοποίηση των δημοσίων χρεών επιτρέπει σε κάποιες κυβερνήσεις να αναπνέουν για λίγο νομίζοντας ότι κερδίζουν χρόνο, ενώ στην ουσία χάνουν. Αυτά τα περίφημα σχέδια διασώσεως θα αδειάσουν τα ταμεία των πλουσίων χωρών και σε μία πενταετία η όλη κατάσταση θα πάρει δραματικές διαστάσεις. Οι χώρες που βοηθούνται δεν θα κάνουν απολύτως τίποτε και τότε το πλοίο θα βουλιάξει αύτανδρο… Στο μεταξύ, όμως, οι πλούσιοι Έλληνες και Ιταλοί θα έχουν τοποθετήσει τα κεφάλαιά τους σε άλλες χώρες και σίγουρα θα γίνουν πλουσιότεροι. Όσο για την Γαλλία και την Γερμανία, θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Αυτό θα το προεξοφλήσουν σε κάποια φάση οι αγορές και θα δείτε τί έχει να γίνει…”.
Αυτά και άλλα τινά υποστηρίζει ο πρόεδρος του IFO και, όπως διαπιστώσαμε προσφάτως στην βελγική πρωτεύουσα, οι απόψεις του κερδίζουν έδαφος σε αρκετούς τεχνοκρατικούς, τραπεζικούς και επιχειρηματικούς κύκλους. Όπως έγινε γνωστό, μία ομάδα οικονομολόγων στην Γαλλία που είναι σύμβουλος του εκάστοτε Γάλλου πρωθυπουργού, μελετά σχέδιο δημιουργίας δύο ξεχωριστών ευρωζωνών –το οποίο, όμως, από τεχνικής πλευράς, δεν είναι ούτε απλό, ούτε πολύ εύκολο να γίνει σε διάστημα τέτοιο που θα απέτρεπε μία γενική κατάρρευση της ευρωζώνης. Από την πλευρά τους, Βρετανοί και Βέλγοι οικονομολόγοι επεξεργάζονται σενάρια τρόπου εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, γιατί προδικάζουν ότι στην χώρα μας δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις ικανές να αναλάβουν το κόστος ενός σοβαρού και εις βάθος μεταρρυθμιστικού έργου. Προβλέπουν έτσι ότι η χώρα θα βυθίζεται στην ύφεση και στην ανεργία, πράγμα ευνοϊκό για ακραίες πολιτικές εξελίξεις.
Κορυφαία προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μάς είπε ότι “οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μία τελείως κοντόθωρη αντίληψη για την οικονομία, με αποτέλεσμα να αξιοποιήσουν την είσοδό μας στην ευρωζώνη όχι για να κάνουν έργο αλλά για να ικανοποιούν βραχυπροθέσμως εκλογικές πελατείες”. Τεράστιες ευθύνες αποδίδονται έτσι στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, η οποία τελικά δεν απέφυγε τον εκλογικό καταποντισμό το 2009, αλλά και στον κ. Γιώργο Παπανδρέου για την ανεύθυνη αντιπολίτευση που άσκησε την περίοδο 2004-2009. Τελικά δε ούτε αυτός απέφυγε το πικρό ποτήρι της πολιτικής ανευθυνότητος.
Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στους κόλπους της Επιτροπής η Ελλάδα έχει και κάποιους συμμάχους. Είναι αυτοί που ανεπισήμως έχουν διαβεβαιώσει τον πρόεδρο της Επιτροπής κ. Μ. Μπαρόζο ότι η χώρα μας έχει σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες, αν μπορέσει να αξιοποιήσει γρήγορα μέρος της ακίνητης περιουσίας της, καθώς και άυλα αναπτυξιακά πλεονεκτήματά της, όπως είναι για παράδειγμα το κλίμα της και οι σχετικά καλές, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, υποδομές της. Θετικό κρίνεται επίσης και το γενικότερο μορφωτικό επίπεδο της χώρας, παρά τις τεράστιες εκπαιδευτικές ανεπάρκειες.
Σε non paper υπογραμμίζεται ότι, με συντονισμένες προσπάθειες και εφόσον το ταχύτερο δυνατόν απαλλαγεί από την γραφειοκρατία και την διαφθορά, η Ελλάδα θα μπορούσε ταχύτερα από άλλες χώρες να εισέλθει σε φάση αναπτύξεως, με ναυαρχίδες της τον τουρισμό, την βιομηχανία ειδών διατροφής, τις ιατρικές υπηρεσίες και την εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτό, αναμένονται συγκεκριμένα δείγματα γραφής από την κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου, πέρα από τις μακροοικονομικές προσπάθειες που θα κάνει για να αποφευχθεί η οριστική πτώχευση της χώρας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το εξάμηνο που ακολουθεί θα είναι αποφασιστικό για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ευρωζώνη, όπου οι θετικές εκτιμήσεις είναι για την ώρα ελάχιστες. Με άλλα λόγια, όταν γίνεται λόγος για την Ελλάδα, δεν τίθεται το ερώτημα αν θα παραμείνει στην ευρωζώνη αλλά πότε θα αποχωρήσει από αυτήν. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό από ψυχολογικής πλευράς –για όσους καταλαβαίνουν, βέβαια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου