Σελίδες

Ξυπνάτε Έλληνες και δείτε...

Η φωτογραφία μου
1/1/2011 ----- Φίλες και φίλοι γειά σας. Ξεκινάμε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε και εμείς όλους τους Έλληνες πολίτες να δουν μέσα και από το δικό μας Blog με άλλο μάτι (και όχι με τα μάτια των υποτακτικών Μ.Μ.Ε.) όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας και τα σχέδια που έχουν οι εντός και εκτός χώρας εχθροί μας… Αυτό το Blog δεν είναι Εθνικιστικό. Είναι απλά Ελληνικό και θέλει να δείξει τα κακώς κείμενα και την προσπάθεια που γίνετε για την εξόντωση της πατρίδας μας… Δεν έχουμε καμιά σχέση με Εθνικιστικές οργανώσεις, Μ.Κ.Ο. και λοιπά συναφή στοιχεία. Εμείς εδώ είμαστε μιά ομάδα οι οποίοι είναι ΑΠΛΑ Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και θέλουμε το καλύτερο για τη χώρα μας και τους πολίτες της. Από αυτά που θα δείτε στην πορεία θα καταλάβετε πολλά και ελπίζω να σκεφτείτε λίγο τι και ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν εδώ και χρόνια, ποιος ο ρόλος τους και τι πρέπει να κάνουμε εμείς… Ελπίζουμε να μας τιμήσουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες με τις αναγνώσεις τους και τα σχόλιά τους. Θα σας παρακαλέσουμε τέλος να διαδώσετε αυτό το χώρο σε όσους περισσότερους Έλληνες μπορείτε για να ενωθούμε ΟΛΟΙ μαζί και να αντιμετωπίσουμε τους Εχθρούς μας…

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

«Προφητεία» τα Ομηρικά Έπη (μίλησαν για... Χριστό και για Αντίχριστο!) και 27 οι Ωδές Ιλιάδας και Οδύσσειας !!!


Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Επί σειρά ετών ασχοληθήκαμε και εντρυφήσαμε στα αθάνατα έπη του Ομήρου. Καρπός της έρευνάς μας ήταν η συγγραφή δύο έργων, που αφορούσαν αντίσ-τοιχα την ομηρική Ιλιάδα και την ομηρική Οδύσσεια : «Αχιλλέας ο ισόθεος» (εκδόσεις «Ελληνική Άνοδος», Αθήνα 2012) και «Πλοηγός Οδύσσεια» (2 τό-μοι, εκδόσεις «M-Press», Αθήνα 2013). Καταλήξαμε δε, στο συμπέρασμα ότι τα έπη του Ομήρου ήταν θεϊκής έμπνευσης : δεν γράφτηκαν από ανθρώπινο χέρι, αλλά δόθηκαν από το ίδιο το Υπέρτατο Ον !

Γύρω όμως από τα ομηρικά έπη έχουν κατά καιρούς εγερθεί μία σειρά κρίσι-μων ερωτημάτων. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι τόσο η Ιλιάδα όσο και η Οδύσσεια είναι πολυεπίπεδα έργα. Μπορούν δηλ. να διαβαστούν σε πολλά επίπεδα και είναι πολλών διαστάσεων. Π.χ. ο πόλεμος του Ιλίου έχει, πέραν της ιστορικής του διάστασης, προβολή τόσο στο συμβολικό (εσωτερικό - ψυχικό) πεδίο όσο και στο αστρικό, εφόσον τα δρώμενά του αφορούν και τις κινήσεις των ουρανί-ων σωμάτων! Αλλά και το ταξίδι του Οδυσσέα, το τόσο περιπετειώδες, δεν ήταν απλώς η ναυτική εποποιΐα των προϊστορικών Ελλήνων ανά την υφήλιο : σχετίζεται και με τον αγώνα της ψυχής του ανθρώπου να φθάσει στα Ηλύσια πεδία μέσα από μία διαδρομή αφενός στον εσώτερό του κόσμο και αφετέρου στον πέραν της Σελήνης χώρο του διαστήματος...


Για να γίνει όμως κατανοητή η όλη θέση μας, θα πρέπει να αποσαφηνιστούν ορισμένα πράγματα, τα οποία (αν και μπροστά στα μάτια μας) αγνοεί ο μέσος άνθρωπος. Κατ’ αρχάς, ήταν τελικά ο Όμηρος ο συγγραφέας των δύο επών που εξετάζουμε; Βέβαια, το λεγόμενο «ομηρικό ζήτημα», περί του ποιος υπήρξε δηλ. ο Όμηρος, εξακολουθεί να υφίσταται άλυτο. Δεν έχουμε ακόμη ξεκάθαρη απάντηση για το ποιος ήταν ο Όμηρος και... αν ποτέ υπήρξε! Κάποιοι τον ταυ-τίζουν, όχι αβάσιμα, με τον ίδιο τον Οδυσσέα ή έστω με τον γιο ή τον εγγονό του ήρωα της Τροίας. Κι αυτό, διότι υπάρχουν στα ομηρικά έπη τόσες και τέ-τοιες λεπτομέρειες που δεν θα μπορούσε να τις γνωρίζει ένας μη αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων...

Στην πραγματικότητα πάντως τα κείμενα τόσο της Ιλιάδας όσο και της Οδύσ-σειας που έχουμε στα χέρια μας ΔΕΝ είναι μετά βεβαιότητας γραμμένα από τον ίδιο τον Όμηρο (στην τωρινή τους μορφή)! Τα κείμενα αυτά είναι πολύ με-ταγενέστερη σύνθεση, αιώνες μετά τον 8ο π.Χ. αιώνα όταν υποτίθεται ότι έζησε ο Όμηρος, συνθέτοντας τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου και των περιπλανή-σεων του Οδυσσέα που είχαν λάβει χώρα περί το 1200 π.Χ. Ιλιάδα και Οδύσ-σεια στη σημερινή τους μορφή αποδόθηκαν από τους περίφημους Γραμματι-κούς της Αλεξανδρείας (κάπου μεταξύ 3ου και 2ου π.Χ. αιώνα). Οι εν λόγω Αλε-ξανδρινοί Γραμματικοί κατήνειμαν τα έπη ως εξής: τα χώρισαν σε 24 κεφάλαια, που ονόμασαν «ραψωδίες», με κεφαλαία γράμματα την Ιλιάδα (Α-Ω) και με μι-κρά την Οδύσσεια (α-ω).

Όμως αυτή η κατανομή έγινε με βάση το τότε ελληνικό αλφάβητο! Δηλ. αυτό που είχε 24 γράμματα και όχι 27 όπως πιο πριν!... Είναι γνωστό ότι με την πά-ροδο των αιώνων τρία γράμματα (δίγαμμα ή στίγμα, κόππα και σαμπί) εξέπε-σαν του ελληνικού αλφαβήτου. Συνεπώς, και εκ των πραγμάτων, ΑΛΛΟ κείμε-νο υπήρξε το πρωταρχικό του Ομήρου (όποιος και να ήταν αυτός) και ΑΛΛΟ εκείνο των Γραμματικών της Αλεξανδρείας, που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας!

Αλλά και η λέξη «ραψωδία» τι άραγε σημαίνει; Σημαίνει «ραμμένη ωδή», άρα οι ραψωδίες τόσο της Ιλιάδας όσο και της Οδύσσειας δεν είναι παρά «συρραφή ωδών», μία ανασύνθεση των αρχικών επικών ποιημάτων του Ομήρου, μία ανα-κατασκευή τους. Τούτο συνέβη, διότι τα αρχικά κείμενα είχαν προφανώς υποσ-τεί κάποιου είδους αλλοίωση διαμέσου των αιώνων και κατέστη αναγκαία η εκ νέου τακτοποίησή τους σε ξεχωριστά κεφάλαια. Η εργασία αυτή έγινε από τους Αλεξανδρινούς Γραμματικούς σε «ραψωδίες» και όχι σε «ωδές» (όπως ήταν αρχικώς), επειδή ακριβώς «συνέρραψαν» τα υπολείμματα των αρχικών κειμέ-νων. Και ασφαλώς αυτό έγινε και πάλι με βάση το ελληνικό αλφάβητο (όπως και πριν), αλλά τούτη τη φορά όχι με 27 γράμματα, διότι πολύ απλά τρία γράμματα είχαν «χαθεί», αλλά με 24 γράμματα.

Από τα παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι τα αρχικά (τα «γνήσια») ομηρι-κά έπη είχαν 27 κεφάλαια-ωδές. Πού όμως βρίσκονται τα αυθεντικά ομηρικά έπη; Πάνω σ’ αυτό το μείζον ερώτημα έχουν ειπωθεί πολλά. Είναι βέβαιον για αρκετούς ότι τα πρωταρχικά κείμενα απωλέσθησαν στη διάρκεια των περιβόη-των «σκοτεινών αιώνων» που ακολούθησαν τα γεγονότα της Τροίας και το τέ-λος του μυκηναϊκού κόσμου. Οι φήμες ποικίλλουν: λέγεται ότι βρίσκονται καλά κρυμμένα είτε στη θρυλική βιβλιοθήκη του Βατικανού είτε ακόμη και σε... βου-διστικό μοναστήρι του Θιβέτ! Μία ελληνική «νέα Φιλική Εταιρεία» πάντως πι-στεύει ότι φυλάσσονται σε «ειδική» κρύπτη μονής του Αγίου Όρους...

Όμως γύρω από τα ομηρικά έπη προέκυψαν και άλλα ερωτήματα. Ποιος ακρι-βώς ήταν ο Οδυσσέας; Ιδού μία εκδοχή. Ο Οδυσσέας, και γενικότερα η Οδύσ-σεια, δεν είναι παρά μία παραλλαγή (χρονικά μεταγενέστερη) της ένδοξης Αρ-γοναυτικής εκστρατείας, που ως κεντρικό πρόσωπο είχε τον Ιάσωνα! Άρα, Οδυσσέας = Ιάσων... Εξάλλου, οι γεωγραφικοί σταθμοί και, γενικότερα, η πο-ρεία της Αργούς του Ιάσωνα ήταν η ίδια με εκείνη που ακολούθησε πιο ύστερα ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του.

Να όμως και κάτι που δείχνει τη διαχρονική αξία του ελληνισμού. Ιάσων σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει «Θεραπευτής». Όμως, στην εβραϊκή του μεταγ-λώτισση - παραφθορά (έχουμε αποδείξει σε παλαιότερα κείμενά μας ότι η εβ-ραϊκή γλώσσα είναι διάλεκτος της ελληνικής!) «Ιάσων» μετατρέπεται σε... «Τζέσουα», που κι αυτό αντιδανείζεται στην ελληνική ως «Ιησούς»!!! Και πράγ-ματι, «Ιησούς» είναι κι αυτός ο «Θεράπων». Ιδού πώς και γιατί ο Θεάνθρωπος ανήκει στον ελληνισμό και, σε πολιτισμικό-λαογραφικό επίπεδο, ο χριστιανισ-μός δεν είναι παρά η άμεση συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος!...

Παραθέτουμε ακόμη μία εκπληκτική άποψη. Ότι τα ομηρικά έπη δεν ήταν πα-ρά... «προφητείες» που προέβλεψαν τα μέλλοντα να συμβούν γεγονότα! 

Ασφαλώς, είναι αληθές ότι σε Ιλιάδα και Οδύσσεια κυριαρχεί το προορατικό στοιχείο : ιερείς και μάντεις «βλέπουν» μπροστά στον χρόνο. Έχουμε δηλ. ξε-κάθαρα στα έπη αυτά το ισχυρό δεδομένο της πρόγνωσης γεγονότων και κατα-στάσεων.

Εάν όμως, σύμφωνα με τις ως άνω αντιλήψεις, ο Οδυσσέας ταυτίζεται με τον Χριστό (είναι δηλ. πρότυπο εμφάνισης του Κυρίου, όπως άλλωστε η Εκκλησία μας ομιλεί περί προπατόρων του χριστιανικού πνεύματος αρχαίων Ελλήνων σοφών), τότε... ποιος είναι άραγε ο Αντίχριστος; Εάν δούμε προσεκτικά τα ομηρικά έπη, έστω και με την απόδοσή τους που έχουμε στα χέρια μας, θα πα-ρατηρήσουμε ότι πολλοί ήρωες χαρακτηρίζονται ως «αντίθεοι». Συνεπώς, οι ήρωες αυτοί είναι «αντί των θεών», αντίπαλοι ή αντικαταστάτες τους. Η λέξη «αντίθεος» αποδίδεται επίσης και ως «ισόθεος».

Πέραν αυτού, η λέξη «διάβολος», ελληνικής προέλευσης, σημαίνει αυτόν που βάλλει κατά του Δία. Αυτόν που τα βάζει με τον Θεό, συνεπώς τον Σατανά της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο εκπεσών άγγελος, ο Εωσφόρος, αυτός που φέρει την αυγή. Και πράγματι, κυρίαρχη δύναμη του υλικού κόσμου (υπό την έννοια ότι είμαστε πάντοτε υπό τον πειρασμό του, επομένως σε συνεχή δοκιμασία) εί-ναι ο Σατανάς, όπως γνωρίζουμε κάλλιστα από την Καινή Διαθήκη και τους πει-ρασμούς του προς τον Κύριο Ιησού. Το ίδιο και με τα βασανιστήρια του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, όπου και πάλι ο Διάβολος εμφανίζεται να έχει πλήρη εξουσία επί της ύλης, με ανοχή Θεού φυσικά.

Στα απομεινάρια της αρχικής Ιλιάδας και της Οδύσσειας (που έχουμε στα χέ-ρια μας) υπάρχουν πράγματι αναφορές στο «θηρίο» της Αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη, που ταυτίζεται με τον Αντίχριστο. Στον στίχο 308 της Β ραψωδίας της Ιλιάδας γίνεται αναφορά στον «μαύρο σαν αίμα δράκο», που αργότερα βρίσ-κουμε στον Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης και, βεβαίως, στην Αποκάλυψη. Ο «μαύρος δράκος» - Αντίχριστος είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Οδυσσέα τόσο στην απόπειρά του να αλώσει την Τροία όσο και αργότερα στην προσπάθειά του να επιστρέψει στην Ιθάκη.

Είναι βέβαιο ότι όταν ανοίξει ο «καυτός» φάκελος των «χαμένων» ομηρικών επών (των πρωτογενών δηλ. κειμένων) θα γίνει πραγματικός «σεισμός» στην επιστήμη και, γενικότερα, στον κόσμο! Διότι οι αποκαλύψεις θα είναι τεράστιες, σε πολλά θέματα. Που αφορούν όχι μόνο το ιστορικό παρελθόν, αλλά (κυρίως) το επερχόμενο δραματικό μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας...



Related Posts :



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου