Μπορεί ο Παπανδρέου να ετοιμάζεται να προχωρήσει σε αναρίθμητες ιδιωτικοποιήσεις, κάνει όμως και μία εθνικοποίηση. Και συγκεκριμένα εθνικοποιεί το προσωπικό – ιδιωτικό πολιτικό του πρόβλημα.
Ας εξηγηθούμε: υποτίθεται (σύμφωνα με την κυβέρνηση) ότι ο ξένος παράγοντας απαιτεί από την Ελλάδα να ψηφιστεί από τη Βουλή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και ο εφαρμοστικός νόμος. Για να γίνει αυτό απαιτείται η πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών και όχι απόλυτη πλειοψηφία (δηλαδή 151).
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αρκούν και 140 – 145 ή ίσως και λιγότεροι βουλευτές (ανάλογα με τον αριθμό των παρόντων) για να ικανοποιηθεί ο «όρος» που μας θέτουν οι δανειστές.
Όμως ο ΓΑΠ λέει ότι θέλει και τους 155 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή εν πάση περιπτώσει τους 151. Ουσιαστικά εκβιάζει τους βουλευτές του, βάζοντας ένα όρο που δεν του το ζήτησε κανείς. Οι δανειστές ζήτησαν να ψηφιστεί από τη Βουλή, όχι να πάρει 151. Αν δεν πάρει 151, αλλά γίνει νόμος του κράτους το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός, η χώρα εκτέλεσε την υποχρέωση που έχει «αναλάβει» έναντι των δανειστών της.
Ο Παπανδρέου όμως έχει πολιτικό πρόβλημα κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της χώρας, ούτε αφορά τους δανειστές. Είναι πρόβλημα του Γιώργου, που το μετατρέπει σε εθνικό. Έτσι για να καταλαβαίνουμε ποιος εκβιάζει και ποιος παίζει με τους θεσμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου